Legion ₪ Legionaire 15 Ιουλίου στις 5:30 μ.μ.
Η ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΤΟΥ ΜΙΑΟΥΛΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΗΣ ΦΡΕΓΑΤΑΣ ΕΛΛΑΣ
Το 1831, στην Ύδρα, ξέσπασε ανταρσία κατά του Καποδίστρια , γιατί οι Υδραίοι πίστευαν ότι ο Κυβερνήτης πήγαινε κόντρα στα συμφέροντά τους, αφού είχε διαφορετικές απόψεις για τα ναυτιλιακά έγγραφα των πλοίων, ενώ παράλληλα ζητούσε την υποταγή τους στο Νόμο. Τα πράγματα έφτασαν σε τέτοιο κρίσιμο σημείο, ώστε στον Καποδίστρια δεν έμενε άλλη λύση, παρά να επανδρώσει τα εθνικά πολεμικά πλοία που ήταν αγκυροβολημένα στον Πόρο και να είναι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο. Ο Κων. Κανάρης, διοικητής του ναυστάθμου, έλαβε οδηγίες να ετοιμάσει με κάθε μυστικότητα τον παροπλισμένο στόλο. Το κυβερνητικό σχέδιο προέβλεπε αποκλεισμό του λιμανιού της Ύδρας, παρεμπόδιση του απόπλου των πλοίων χωρίς έγκυρα έγγραφα, αποκατάσταση της ηρεμίας και στα άλλα νησιά του Αιγαίου με την επιβολή των νόμων και επαναφορά της επαναστατημένης Σύρου κάτω από τον κυβερνητικό έλεγχο. Αλλά το μυστικό σχέδιο προδόθηκε, και τότε ο Μαυροκορδάτος, πρότεινε και έπεισε τους άλλους να αναθέσουν στο ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη, το έργο της αιφνιδιαστικής κατάληψης του ναυστάθμου του Πόρου. Ο Μιαούλης το δέχτηκε, και τα ξημερώματα της 14ης Ιουλίου 1831, έχοντας μαζί του 200 ένοπλους Υδραίους υπό τον στρατιωτικό διοικητή του Πόρου Χριστόδουλο Μέξη ή Ποριώτη - που είχε διακριθεί στους αγώνες για την Ελευθερία- και τους καλύτερους πλοιάρχους- Σαχτούρη, Κριεζή, Σαχίνη κ.ά- και σαν πολιτικό σύμβουλο τον Αλ. Μαυροκορδάτο, έφθασε στον Πόρο, και με την βοήθεια ντόπιων ενόπλων ανδρών, κατόρθωσε, χωρίς δυσκολίες, να καταλάβει αρχικά το μεγαλύτερο πλοίο του εθνικού στόλου, τη φρεγάτα «ΕΛΛΑΣ» με 64 πυροβόλα.
*** Την περίοδο εκείνη ο Γερμανός φιλέλληνας αξιωματικός Carl Rudolph Bromme ή Brommy (1804 -1860) γνωστός ως «Κάρολος Βράμης», υπήρξε υπασπιστής του ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη, κυβερνήτης Β’ Τάξεως της φρεγάτας «Ελλάς», και μετέπειτα υποδιοικητής του Ναυτικού Διευθυντηρίου του Πόρου από το 1836 ως το 1843, και επιθεωρητής του λιμένος του νησιού. Κατά τη διάρκεια της «ανταρσίας» του Μιαούλη τον Ιούλιο του 1831 στο λιμάνι του Πόρου, έλαβε κι αυτός μέρος.
Μετά την επιστροφή του στην Γερμανία ο Κάρλ έγινε ναύαρχος του νεοιδρυθέντος γερμανικού αυτοκρατορικού στόλου από το 1848 ως το 1853.
Στα απομνημονεύματά του ο Αλέξανδρος Κριεζής, που βρισκόταν εκείνο τον καιρό στην Υδρα, αναφέρει πως η κατάληψη των πλοίων έγινε από τον Αντώνιο Κριεζή και όχι από τον Μιαούλη , που έφτασε στον Πόρο λίγο αργότερα, με τον Σαχίνη και άλλους.
Στο λιμάνι του Πόρου ήταν ακόμη παροπλισμένα οι κορβέτες «Υδρα» και «Νήσος των Σπετσών» με κυβερνήτη τον Κανάρη, τα ατμόπλοια «Αστιγξ» και «Καλαβρία» καθώς και άλλα μικρότερα.
Το ΥΔΡΑ ήταν κορβέτα (ιστιοφόρο) με 26 κανόνια που εντάχθηκε στο στόλο το 1830.
Το πλοίο «Νήσος των Σπετσών» ήταν μία ιστιοφόρος κορβέτα, πρώην ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ, ιδιοκτησία της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας που αγοράσθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση και εντάχθηκε στον Εθνικό Στόλο στην πρώτη επίσημη σύστασή του το 1830 με το νέο του όνομα.
Το πλοίο «Ψαρά» ήταν μία κορβέτα, εκτοπίσματος 494 τόνων, που εντάχθηκε στη δύναμη του Στόλου το 1830 και παρέμεινε με το όνομα αυτό μέχρι το Δεκέμβριο του 1833, οπότε και μετονομάσθηκε σε «Πρίγκηψ Μαξιμιλιανός».
Κατόρθωσε όμως ο Μιαούλης να καταλάβει το μικρό φρούριο του Πόρου πάνω στο νησάκι του Aγίου Κωνσταντίνου ( Μπούρτζι ή κάστρο Εϊδεκ) όπου εγκατέστησε φρούραρχο τον πλοίαρχο Φαλάγκα, για να ελέγχει με το πυροβολικό του το στενό.
Ο Καποδίστριας δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι οι αντίπαλοί του θα έφθαναν σε τέτοιες ενέργειες. Έστειλε αμέσως το τυπικό τάγμα, το Θ ελαφρο ταγμα
και μια ίλη ιππικού με τον Δημ. Καλλέργη - το μετέπειτα συνταγματάρχη διεκδικητή του Συντάγματος το 1843 από τον Οθωνα - και τον Νικηταρά στην απέναντι του Πόρου ακτή, με εντολή να καταλάβουν το φρούριο. Παράλληλα έκανε διάφορες πολιτικές κινήσεις. Κι επειδή τα αγγλικά και τα Γαλλικά πλοία είχαν φύγει από τον Πόρο, αποφάσισε να στηριχθεί στο Ρώσο ναύαρχο Ρίκορδ. Ο Ρώσος ναύαρχος στην αρχή, δικαιολογημένα, είχε δισταγμούς, αλλά τελικά η ρωσική μοίρα απέπλευσε από το Ναύπλιο, και στις 16 Ιουλίου αγκυροβόλησε μπροστά στο Ρωσικό ναύσταθμο.
Στις 16,19 και 20 Ιουλίου έφτασαν στο Γαλατά τα Ελληνικά στρατεύματα, περίπου 1000 άνδρες με αρχηγό το Νικηταρά.
Το 1831, στην Ύδρα, ξέσπασε ανταρσία κατά του Καποδίστρια , γιατί οι Υδραίοι πίστευαν ότι ο Κυβερνήτης πήγαινε κόντρα στα συμφέροντά τους, αφού είχε διαφορετικές απόψεις για τα ναυτιλιακά έγγραφα των πλοίων, ενώ παράλληλα ζητούσε την υποταγή τους στο Νόμο. Τα πράγματα έφτασαν σε τέτοιο κρίσιμο σημείο, ώστε στον Καποδίστρια δεν έμενε άλλη λύση, παρά να επανδρώσει τα εθνικά πολεμικά πλοία που ήταν αγκυροβολημένα στον Πόρο και να είναι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο. Ο Κων. Κανάρης, διοικητής του ναυστάθμου, έλαβε οδηγίες να ετοιμάσει με κάθε μυστικότητα τον παροπλισμένο στόλο. Το κυβερνητικό σχέδιο προέβλεπε αποκλεισμό του λιμανιού της Ύδρας, παρεμπόδιση του απόπλου των πλοίων χωρίς έγκυρα έγγραφα, αποκατάσταση της ηρεμίας και στα άλλα νησιά του Αιγαίου με την επιβολή των νόμων και επαναφορά της επαναστατημένης Σύρου κάτω από τον κυβερνητικό έλεγχο. Αλλά το μυστικό σχέδιο προδόθηκε, και τότε ο Μαυροκορδάτος, πρότεινε και έπεισε τους άλλους να αναθέσουν στο ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη, το έργο της αιφνιδιαστικής κατάληψης του ναυστάθμου του Πόρου. Ο Μιαούλης το δέχτηκε, και τα ξημερώματα της 14ης Ιουλίου 1831, έχοντας μαζί του 200 ένοπλους Υδραίους υπό τον στρατιωτικό διοικητή του Πόρου Χριστόδουλο Μέξη ή Ποριώτη - που είχε διακριθεί στους αγώνες για την Ελευθερία- και τους καλύτερους πλοιάρχους- Σαχτούρη, Κριεζή, Σαχίνη κ.ά- και σαν πολιτικό σύμβουλο τον Αλ. Μαυροκορδάτο, έφθασε στον Πόρο, και με την βοήθεια ντόπιων ενόπλων ανδρών, κατόρθωσε, χωρίς δυσκολίες, να καταλάβει αρχικά το μεγαλύτερο πλοίο του εθνικού στόλου, τη φρεγάτα «ΕΛΛΑΣ» με 64 πυροβόλα.
*** Την περίοδο εκείνη ο Γερμανός φιλέλληνας αξιωματικός Carl Rudolph Bromme ή Brommy (1804 -1860) γνωστός ως «Κάρολος Βράμης», υπήρξε υπασπιστής του ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη, κυβερνήτης Β’ Τάξεως της φρεγάτας «Ελλάς», και μετέπειτα υποδιοικητής του Ναυτικού Διευθυντηρίου του Πόρου από το 1836 ως το 1843, και επιθεωρητής του λιμένος του νησιού. Κατά τη διάρκεια της «ανταρσίας» του Μιαούλη τον Ιούλιο του 1831 στο λιμάνι του Πόρου, έλαβε κι αυτός μέρος.
Μετά την επιστροφή του στην Γερμανία ο Κάρλ έγινε ναύαρχος του νεοιδρυθέντος γερμανικού αυτοκρατορικού στόλου από το 1848 ως το 1853.
Στα απομνημονεύματά του ο Αλέξανδρος Κριεζής, που βρισκόταν εκείνο τον καιρό στην Υδρα, αναφέρει πως η κατάληψη των πλοίων έγινε από τον Αντώνιο Κριεζή και όχι από τον Μιαούλη , που έφτασε στον Πόρο λίγο αργότερα, με τον Σαχίνη και άλλους.
Στο λιμάνι του Πόρου ήταν ακόμη παροπλισμένα οι κορβέτες «Υδρα» και «Νήσος των Σπετσών» με κυβερνήτη τον Κανάρη, τα ατμόπλοια «Αστιγξ» και «Καλαβρία» καθώς και άλλα μικρότερα.
Το ΥΔΡΑ ήταν κορβέτα (ιστιοφόρο) με 26 κανόνια που εντάχθηκε στο στόλο το 1830.
Το πλοίο «Νήσος των Σπετσών» ήταν μία ιστιοφόρος κορβέτα, πρώην ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ, ιδιοκτησία της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας που αγοράσθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση και εντάχθηκε στον Εθνικό Στόλο στην πρώτη επίσημη σύστασή του το 1830 με το νέο του όνομα.
Το πλοίο «Ψαρά» ήταν μία κορβέτα, εκτοπίσματος 494 τόνων, που εντάχθηκε στη δύναμη του Στόλου το 1830 και παρέμεινε με το όνομα αυτό μέχρι το Δεκέμβριο του 1833, οπότε και μετονομάσθηκε σε «Πρίγκηψ Μαξιμιλιανός».
Κατόρθωσε όμως ο Μιαούλης να καταλάβει το μικρό φρούριο του Πόρου πάνω στο νησάκι του Aγίου Κωνσταντίνου ( Μπούρτζι ή κάστρο Εϊδεκ) όπου εγκατέστησε φρούραρχο τον πλοίαρχο Φαλάγκα, για να ελέγχει με το πυροβολικό του το στενό.
Ο Καποδίστριας δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι οι αντίπαλοί του θα έφθαναν σε τέτοιες ενέργειες. Έστειλε αμέσως το τυπικό τάγμα, το Θ ελαφρο ταγμα
και μια ίλη ιππικού με τον Δημ. Καλλέργη - το μετέπειτα συνταγματάρχη διεκδικητή του Συντάγματος το 1843 από τον Οθωνα - και τον Νικηταρά στην απέναντι του Πόρου ακτή, με εντολή να καταλάβουν το φρούριο. Παράλληλα έκανε διάφορες πολιτικές κινήσεις. Κι επειδή τα αγγλικά και τα Γαλλικά πλοία είχαν φύγει από τον Πόρο, αποφάσισε να στηριχθεί στο Ρώσο ναύαρχο Ρίκορδ. Ο Ρώσος ναύαρχος στην αρχή, δικαιολογημένα, είχε δισταγμούς, αλλά τελικά η ρωσική μοίρα απέπλευσε από το Ναύπλιο, και στις 16 Ιουλίου αγκυροβόλησε μπροστά στο Ρωσικό ναύσταθμο.
Στις 16,19 και 20 Ιουλίου έφτασαν στο Γαλατά τα Ελληνικά στρατεύματα, περίπου 1000 άνδρες με αρχηγό το Νικηταρά.
