Μέχρι σήμερα η συζήτηση στην Ελλάδα σχετικά με το όνομα της γειτονικής χωρας έχει επικεντρωθεί στο αν αυτό εκφράζει κάποια πραγματικότητα η όχι. Από την μια πλευρά υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν ότι η γειτονική «Μακεδονία» δεν έχει καμια σχέση με την Μακεδονία και συνεπώς δεν πρέπει να αναγνωρισθεί με αυτό το όνομα. Από την άλλη υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η «Μακεδονία» έχει κάποια σχέση με την Μακεδονία και άρα πρέπει να αναγνωρισθεί με αυτό (η ένα ελαφρά τροποποιημένο) όνομα.
Παρανομαστής και των δυο θέσεων είναι η αποδοχή της άποψης ότι ύπαρξη η μη μιας πραγματικότητας στην οποια αναφέρεται το όνομα μιας χωρας αποτελεί προϋπόθεση για την αναγνώριση του ονόματος της. Αν μια χωρα σύμφωνα με αυτή την αντίληψη ονομαζόταν «Δημοκρατία της Πατάτας» αλλα είτε δεν παρήγε πατάτες είτε δεν ήταν δημοκρατία τότε, σύμφωνα με την κρατούσα αντίληψη, η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να αναγνωρίσει την «Δημοκρατία της Πατάτας» με αυτό το όνομα.
Ομως στην πργματικοτητα η σχέση του όνοματος μιας χωρας με την παραδηλουμενη πραγματικότητα δεν έπαιξε ποτε κανένα ρολο στην διπλωματική πρακτική της Ελλάδας. Αρα δεν υπάρχει κανένας λόγος να παίξει τώρα. Με αλλα λογια: Aκομα και αν δεχθούμε ότι η «Μακεδονία» δεν έχει απολύτως καμια σχέση με την Μακεδονία, το γεγονός αυτό , στην βάση της πάγιας ελληνικής διπλωματικής πρακτικής, δεν μπορεί να παίξει ρολο στην αναγνώριση η μη του ονόματος της γειτονικής χωρας.
Αναλυτικότερα:Καθ όλη την διάρκεια της περιόδου 1950-1985 υπήρχαν στον κόσμο ορισμένα κρατικά μορφώματα το όνομα των οποιων περιλάμβανε το «Λαϊκή Δημοκρατία».Ετσι είχαμε την «Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας», την «Λαϊκή Δημοκρατία της Ρουμανίας» την «Λαϊκή Δημοκρατία της Ουγγαρίας» κλπ. Ομως όπως ήταν γνωστό το όνομα αυτών των χωρων δεν είχε καμμια σχέση με την πραγματικότητα. Η π.χ. «Λαϊκή Δημοκρατία της Ρουμανίας» ούτε «Λαϊκή» ήταν - στο βαθμό που αντιπροσώπευε την ισόβια εξουσία μιας μη εκλεγμένης ελίτ-,ούτε ασφαλώς «Δημοκρατία» - στο βαθμό που οποιαδήποτε διαφωνία αντιμετωπίζονταν με εκτελέσεις, εκτοπίσεις, φυλακίσεις και ψυχιατρεία.Και το ίδιο ακριβώς ίσχυε λίγο-πολύ και με τις άλλες «Λαϊκές Δημοκρατίες».Όσο δεν για την ΕΣΣΔ-ούτε «ένωση» ήταν ούτε «σοβιετική» ούτε «σοσιαλιστική» ούτε «δημοκρατική».
Ομως αυτή η αναντιστοιχία ονόματος-πραγματικότητας δεν εμπόδιζε το Ελληνικό κράτος να αναγνωρίζει όλα αυτά τα μορφώματα με το κίβδηλο όνομα.Ούτε φυσικά τα ελληνικά ΜΜΕ θα διανοούντο να επιβάλλουν στους συντάκτες τους να χρησιμοποιούν ένα διαφορετικό όνομα για αυτές τις χώρες όπως π.χ. γίνεται σήμερα στην περίπτωση των «Σκοπίων». Γιατί λοιπόν δεν ακολουθεί η Ελλάδα την ιδια διπλωματική πρακτική στο θέμα της «Μακεδονίας» με αυτή που ακολουθούσε στην περίπτωση των «Λαϊκών Δημοκρατιών»;
Όμως, ίσως να αντιπαρατηρησει κανεις, ο παραλληλισμός δεν είναι ορθός. Στην περίπτωση της «Μακεδονίας» το πρόβλημα δεν απλώς η αναντιστοιχεια του ονόματος με την πραγματικότητα αλλα επιπλέον ότι:
* το όνομα αποτελεί τμήμα της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς
*αν η μακεδονικοτητα αρχίσει να ταυτίζεται με την (σλαβο)«μακεδονικότητα» αυτό μακροπρόθεσμα μπορεί να υπονομεύσει την εδαφική ακεραιότητα της χωρας και να οδηγήσει σε απόσχιση της Μακεδονίας.
Δεν νομίζω ότι αυτό το αντεπιχείρημα είναι ισχυρό. Αφενός και οι «Λαϊκές Δημοκρατίες» εμπεριείχαν την πλαστογράφηση της αρχαίας ελληνικής έννοιας της «Δημοκρατίας». Αφετέρου η ταύτιση της δημοκρατικότητας με την «(λαϊκό)δημοκρατικoτητα» θα είχε, αν γενικευόταν, ως μακροπρόθεσμη συνεπεια την επιβολή μιας τυραννίας στην Ελλάδα. Με αλλα λογια η ταύτιση του ονόματος «Μακεδονία» αποκλειστικά με την (σλαβο)Μακεδονία εμπεριέχει πιθανώς τον κίνδυνο της απώλειας της (ελληνικής) Μακεδονίας όπως και η ταύτιση του ορου «λαϊκή Δημοκρατία» με την δημοκρατία θα είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση της δεύτερης. Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουμε την Μακεδονία. Στην δεύτερη την ελευθερία.
Με άλλα λόγια: Η μεν ταύτιση της «Μακεδονίας» με την Μακεδονία μπορεί να οδηγήσει (αν και προσωπικά δεν βλέπω πως…) μακροπρόθεσμα στον διαμελισμό της Ελλάδας, η δε ταύτιση της δημοκρατίας με την (λαϊκή) "δημοκρατία" μπορούσε να οδηγήσει στην μετατροπή της Ελλάδας σε μια απέραντη φυλακή .
Αν δεχθούμε τώρα ότι ότι και οι δυο εκδοχές είναι εξ ίσου απορριπτέες, εξακολουθώ να μην κατανοώ ποιοί είναι οι λόγοι της μη αναγνώρισης του ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε σχέση με την π.χ. αναγνώριση του ονόματος «Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας» .
Εκτος φυσικά και αν η Ελλάδα κρίνει ότι η ονομασία «Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας» έχει μεγαλύτερη σχέση με την πραγματικότητα από αυτήν που έχει η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας»... οπότε τα πράγματα γίνονται πραγματικά ανησυχητικά!
Θα πρέπει λοιπόν να κατανοηθεί ότι η αποδοχή του επισημου ονόματος μιας χωρας δεν σηματοδοτεί ούτε αναγνώριση ούτε μη αναγνώριση κάποιας πραγματικότητας στην οποια αναφέρεται το όνομα.Αυτό που σηματοδοτεί είναι την αναγνώριση της κρατικής κυριαρχίας στην γειτονική χωρα - κάτι που σημαίνει την αναγνώριση στο γειτονικό κράτος ορισμένων δικαωματων μεταξύ των οποιων είναι και το δικαίωμα της ονοματοδοσίας. Με αλλα λογια η αναγωριση από την Ελλάδα της γειτονικής χωρας με το συνταγματικό της όνομα απλα σημαίνει την τυπική αναγνώριση στην κυβέρνηση της γειτονικής χωρας της αποκλειστικής αρμοδιότητα να προσδιορίζει την ονομασία της χωρας. Ομως, επαναλαμβάνω, δεν σημαίνει ούτε αναγνώριση ούτε μη αναγνώριση μιας κάποιας πραγματικότητας στην οποια υποτίθεται ότι αναφέρεται το όνομα.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Σίφουνας .Πηγή News Time (Τάκης Μίχας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου